Novel Kadurakan ing Kidul Dringu
Penulis : Suparto Brata
Penerbit : Narasi
Tahun terbit : 2012
Tempat terbit : Yogyakarta
Tebal buku : 192 halaman
Desa dringu iku ana ing sawetanipun kutha Probolinggo, isih kepetung trajange dalan gedhe Daendels. Salah sijining pemuda ingkang namanipun Wimbadi nalika jaman perang Walanda. Nalika taun 1947 Wimbadi dipindhah jawatipun wonten ing Probolinggo. Wimbadi ora perlu golek pondhokan amargi ana saderekipun saking sala wonten ing Dringu. sawijining dina Wimbadi mulih saka kantor, akeh montor mabur klinteran. Jebul swara montor mabur lan swara bedhil-bedhil senjata api mau kuwi tandane perang. Wonten prahoto kang sejatosipun kangge momot-momot barang ananging prahoto menika malah momot-momot wong , banjur Wimbadi lan mas Pandam mlayu saka kana lan tekan ana ing dusun sak kidulipun dusun Dringu. Wimbadi bareng pengugsi sanes. Wonten Dulmanan, Dasiyun, Martimbang lan Martimbul, Dul Genuk, Basuki, Kusman, mas Adi Waluya lan sapiturutipun. saha wanodya ayu sing tansah ditresnani jenenge Kingkinarti anangen ora bisa cedhak.
Kahananipun kutha Probolinggo sangsaya kisruh. Nalika bengi padha ngawontenaken serangan bebarengan. Mas Adi Waluya, wakil regu Ananta, Dul Genuk, Wimbadi, Basuki, Dasiyun, Dulmanan, Martimbang lan Martimbul, Kusman Padha nyabrang dalan Daendels, Ananging wonten serangan menika Dul Genuk kena peluru lan sekarat. Para pemudha inggih menika bingung amargi Dul Genuk ketembak tentara Walanda. Lajeng Dul Genuk digawa bali dusun. Para pemudha bingung amarga peluru menika kudu dijupuk supaya Dul Genuk ora ke lara lara, badhe. Ketua regu banjur gawe undian kangge nemtokake sapa sing nembak mati Dul Genuk, Dasiyun kang kudu nembak Dul Genuk. Kedadeyan iki malah gawe aboting suwasana. Dasiyun bunuh diri, Kusman kenthir. Wibadi sangasaya bingung dening kahanan sing ana. Wibadi banjur lunga saka dusun golek panguripan sing luwih tentrem. Kutha Sala dadi tujuan. Ana ing Sala Wimbadi ketemu meneh karo Kingkinarti, sing wis jebul saweg ngandhut. Kingkinarti banjur nyeritakake kedadeyan saksampunipun. BIbar anggone cerita Wimbadi banjur lunga saka dusun iku.
Amanat: Kita boten pareng lawan para penjajah, menika sampun dados kewajiban para WNI ingkang sae, berkorban jiwa raga kangge bangsa tercinta.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar